 |
| ภาพวาดก่อนประวัติศาตร์ การเลี้ยงสัตว์ ปลูกข้าว บนผาหมอนน้อย อุทยานแห่งชาติผาแต้ม จ.อุบลราชธานี (Prehistoric paintings Animal husbandry on rice paddies at Pha Taem National Park. Ubon Ratchathani) |
 |
| อารยธรรมบ้านเชียง อุทยานแห่งชาติบ้านเชียง จ.อุดรธานี (Ban Chiang civilization Ban Chiang National Park, Udon Thani) |
ในระยะแรกเริ่มของการปลูกข้าว สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นการปลูก “แบบเลื่อนลอย” คือในแต่ละปีหรือสองปี จะมีการปลูกข้าโดยอาศัยน้ำจากธรรมชาติและความอุดมสมบูรณ์ของดินที่เหมาะสม โดยใช้เมล็ดข้าวหว่านลงไปในดิน เมื่อปลูกได้ปี หรือสองปีก็ย้ายที่ปลูกใหม่ไปเรื่อยๆ เนื่องจากดินจะขาดความอุดมสมบูรณ์ เป็นเช่นนี้วนเวียนไปรอบๆ ที่อยู่อาศัย
หลังจากนั้นประมาณ 3,600 – 2,500 ปีมาแล้ว ได้มีการพัฒนาด้านเครื่องมือเครื่องใช้ และรู้จักใช้แรงงานสัตว์ในการไถพรวน โดยเปลี่ยนมาสู่ “ระบบทดน้ำ” ที่ให้ผลผลิตสูงกว่าระยะแรก ซึ่งพบหลักฐานประเภทเครื่องเกี่ยว คล้ายเคียว หรือขอเกี่ยวในการเก็บข้าว
ต่อมาประมาณ 3,000 – 2,300 ปีมาแล้ว มีหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าชาวบ้านเชียงรู้จักการ “ดำนา”ปลูกข้าวแล้ว เพราะพบหลักฐานรูปปั้นควายและโครงกระดูกสัตว์ที่ใช้เป็นแรงงาน นอกจากนี้ยังมีภาพเขียนสีบนผนังหิน บริเวณผาหมอนน้อย ตำบลห้วยไผ่ จังหวัดอุบลราชธานี แสดงการเพาะปลูกธัญพืชชนิดหนึ่ง ดูเหมือนข้าวแบบนาเมือง ลักษณะของต้นข้าวเขียนง่ายๆ ด้วยสีแดงขีดเรียงเป็นกอๆ อย่างเป็นระเบียบ
ซึ่งรูปลักษณ์ และความนิยมของข้าวในแต่ละพุทธศตวรรษ ก็มีลักษณะเปลี่ยนไป เช่น ในพุทธศตวรรษที่ 16 มีข้าวเมล็ดป้อมมาก รองลงมาเป็นข้าวเมล็ดใหญ่ ในพุทธศตวรรษที่ 16 – 20 ยังมีข้าวเมล็ดป้อมอยู่ แต่ข้าวเมล็ดเรียวกลับมีการปลูกมากขึ้นทั่วประเทศ ส่วนข้าวเมล็ดใหญ่ก็มีจำนวนลดลง ในพุทธศตวรรษที่ 20 – 24 เป็นต้นมา ข้าวเมล็ดเรียวเป็นที่นิยมปลูกในภาคกลาง ส่วนข้าวเมล็ดป้อมและเมล็ดใหญ่กลับปลูกกันเฉพาะในภาคเหนือและตะวันออกเฉียงเหนือ
ในสมัยโบราณนั้น คำว่า “ข้าว” เรียกว่า “เข้า” บางสำเนียงท้องถิ่นชาวอีสานก็ออกเสียงว่า “เค้า” หรือ“เข่า” ซึ่งตามหลักฐานทางวัฒนธรรมนั้น ข้าวเหนียวหรือข้าวนึ่ง เป็นพันธุ์ข้าวพื้นเมืองเก่าแก่ของคนไทย แต่ข้าวเจ้าเป็นพันธุ์ข้าวจากต่างประเทศ ที่ชนชั้นสูงรับเข้ามาเพื่อปลูกบริโภคในภายหลัง จนเป็นที่นิยมมากกว่าข้าวเหนียวในปัจจุบัน
Rice Evolution in Thailand
The first stage of rice cultivation. Assumed to be a "metaphysical" planting, ie each year or two. It grows by using natural water and proper soil fertility. The seed is sown in the soil. When planting a year. Or two years to move the new plant. Because the soil is lacking. Around 3,600 - 2,500 years ago, the development of tools and appliances. And the use of labor in the plowing. By switching to "water irrigation" that yields higher than the first stage. The evidence of the type of scythe or hook in the collection of about 3,000 - 2,300 years ago, there is evidence that the villagers know the "rice". The evidence of buffaloes and skeletons used as labor. There are also paintings on the stone walls. Pha Mhon Noi, Tambon Huai Pai, Ubon Ratchathani Show Cereal Cultivation Rice field The nature of the rice is simple. The red color is a hint. Orderly The look And the popularity of rice in each Buddhist century. It has changed in the 16th century as a grain of fortress. Second, rice is large. In the 16th-20th centuries, there was also a grain of fortified grain. But tapered rice has grown more throughout the country. The amount of rice is reduced. In the 20th - 24th centuries, rice seed was popular in Central Thailand. Rice, fortified seeds and large seeds are grown only in the north and northeast. In ancient times. The word "rice" is called "khaw" some of the local Isan(North eastern of Thailand) dialect pronounced "kaw" or "khow", according to cultural evidence. Sticky rice or parboiled rice Thai traditional rice varieties. But rice is a rice from overseas. The elite received for later consumption. It is more popular than glutinous rice today.
泰国的水稻进化
水稻种植的第一阶段。假设是一个“形而上学”种植，即每一两年。它通过使用天然水和适当的土壤肥力来生长。种子播种在土壤中。种植一年或两年搬迁新工厂。因为土壤不足大约3600 - 2,500年前，工具和电器的开发。并在耕作中使用劳动。通过切换到高于第一阶段的“水灌溉”。约3000 - 2300年前收集的镰刀或钩的类型证据表明，村民知道“大米”。水牛和骨骼用作劳动的证据。石墙上还有绘画。 Pha Mhon Noi，Tambon淮拜，Ubon Ratchathani显示谷物栽培稻田米的性质很简单。红色是一个暗示。有序的外观和每个佛教世纪的米饭的普及。它在16世纪已经变成了一粒堡垒。二，米饭大十六至二十世纪，还有一粒强化的粮食。但是米饭在全国越来越多。大米量减少。二十到二十世纪，水稻种子在泰国中部很受欢迎。米，强化种子和大种子只生长在北部和东北部。在古时候。根据文化证据，“米”一词被称为“khaw”，一些当地的Isan（泰国东北部）方言被称为“kaw”或“khow”。糯米或糙米泰国传统水稻品种。但大米是海外的一大米。精英收到以后消费。今天比糯米更受欢迎。
تطور الأرز في تايلاند
المرحلة الأولى من زراعة الأرز. يفترض أن تكون زراعة "ميتافيزيقية"، أي كل سنة أو سنتين. وهي تنمو باستخدام المياه الطبيعية وخصوبة التربة المناسبة. تزرع البذور في التربة. عندما زرع سنة. أو عامين لنقل المصنع الجديد. لأن التربة تفتقر. حوالي 3،600 - 2،500 سنة مضت، وتطوير الأدوات والأجهزة المنزلية. واستخدام العمالة في الحرث. عن طريق التحول إلى "الري المياه" التي تنتج أعلى من المرحلة الأولى. الأدلة على نوع من المنجل أو هوك في جمع ما يقرب من 3000 - 2،300 سنة مضت، وهناك أدلة على أن القرويين يعرفون "الأرز". الأدلة من الجاموس والهياكل العظمية المستخدمة كعمل. وهناك أيضا لوحات على الجدران الحجرية. فا موه نوي، تامبون هواي باي، أوبون راتشاثاني إظهار زراعة الحبوب حقل الأرز طبيعة الأرز بسيطة. اللون الأحمر هو تلميح. منظم نظرة وشعبية من الأرز في كل القرن البوذي. وقد تغيرت في القرن السادس عشر كحبة من القلعة. ثانيا، الأرز كبير. في القرنين السادس عشر والعشرين، كانت هناك أيضا حبة من الحبوب المحصنة. ولكن الأرز المدبب نما أكثر في جميع أنحاء البلاد. يتم تقليل كمية الأرز. في القرنين 20 و 24، كانت بذور الأرز شعبية في وسط تايلاند. تزرع الأرز والبذور المقواة والبذور الكبيرة فقط في الشمال والشمال الشرقي. في الاوقات الفديمة. كلمة "الأرز" تسمى "خاو" بعض اللهجة إيسان المحلية (شمال شرق تايلاند) وضوحا "كاو" أو "خاو"، وفقا للأدلة الثقافية. الأرز الدبق، أو، باربويلد، الأرز تايلاندي، تقليدي، الأرز، فاريتيز. ولكن الأرز هو الأرز من الخارج. تلقت النخبة للاستهلاك في وقت لاحق. هو أكثر شعبية من الأرز الدبق اليوم.
タイの米進化
稲作の第一段階。 「形而上学的な」植え付け、すなわち毎年または2年と推定される。それは自然の水と適切な土壌肥沃度を使用して成長します。種は土に蒔かれる。 1年を植えるとき。新しい工場を移転するには2年かかります。土は欠けているから。約3,600〜2,500年前、道具や器具の開発。そして、耕作での労働の使用。第1段階よりも高い水灌漑に切り替えることによって。約3,000 - 2,300年前のコレクションの鎌状またはフックのタイプの証拠によると、村人は「米」を知っているという証拠があります。水牛と骨格が労働として使われた証拠。石の壁には絵もあります。 Pha Mhon Noi、Tambon Huai Pai、ウボンラチャタニショー穀物栽培ライス畑米の性質はシンプルです。赤色はヒントです。秩序の外観と各仏教世紀の米の人気。それは16世紀に要塞の穀物として変化しました。第二に、米は大です。 16世紀〜20世紀には、一粒の強化穀物もあった。しかし、テーパライスは全国的に増えています。米の量が減ります。 20〜24世紀には、タイの中部ではイネの種子が人気がありました。米、強化された種子、大きな種子は、北と北東でのみ栽培されています。古代では。 「米」という言葉は「khaw」と呼ばれ、文化的証拠によると、地元のIsan（タイ北東部）の方言では「kaw」または「khow」と発音されています。スティッキーライスまたはパラボラライスタイの伝統的な米品種。しかし、米は海外の米です。エリートは後で消費するために受け取った。今日はもち米よりも人気があります。
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น